1. ช่างภาพ
2. นิทรรศการ
3. สถานท
4. โครงการ


ช่างภาพ

สำหรับผมการถ่ายรูปเป็นศิลปะที่น่าหลงใหลอยู่เสมอ ตั้งแต่ผมได้รับกล้องถ่ายรูปอันแรกเมื่อตอนที่อายุ 8 ขวบ ภาพที่ถ่ายทั่วไปก็จะเป็น ภาพความทรงจำต่าง ๆ ภาพถ่ายผู้คน ภาพภูมิประเทศต่าง ๆ แต่นี่ก็แค่ความพยายามครั้งแรกของผมเท่านั้น หลังจากนั้นผมก็เริ่มจริงจังกับการถ่ายภาพมากขึ้น ในปี 2001 ผมได้รับความร่วมมือจากองค์กรเกี่ยวกับการถ่ายภาพในงาน “FoianaFotografia” เป็นงานในเมืองที่มีชื่อเดียวกับงาน ในจังหวัดหนึ่งใน Arezzo (Italy) และมันก็ได้เปลี่ยนความคิดของผมเกี่ยวกับการถ่ายรูปด้วย และจากคนคนหนึ่งที่ผมรู้จัก เขาก็เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่ทำให้ผมมีแรงบันดาลใจในการถ่ายภาพ เขาคือ Maurizio Galimberti จากการพูดคุยกับเขาทำให้ผมได้รู้จักวิธีการสังเกตว่าการถ่ายภาพเป็นอย่างไร ปัจจุบันเราทุกคนก็ทราบดีว่าการถ่ายรูปคือราชินีของศิลปะ นี่คือส่วนประกอบใหม่ ๆ ที่สามารถเก็บจินตนาการและเวลาเอาไว้ได้ เพราะสมัยก่อนคนเราจะใช้วิธีการเขียน และการแกะสลัก ทั้งศิลปะในปัจจุบันและในอดีตต่างก็ผลึกจิตวิชชาณของศิลปะด้วยกันทั้งหมด : นี่คือส่วนประกอบของภาพ การสอนของเขาไม่มีขีดจำกัด เขาสอนให้รู้ถึงการสังเกต, เข้าใจ, และการสะสม และในสถานการณ์ต่าง ๆ ที่ต้องให้สมดุลกันระหว่างสี จินตนาการ
ความรู้สึกที่ตอนนั้นเหมือนกับว่าเป็นเรื่องธรรมดาแต่มันเต็มไปด้วยความลึกซึ้งจริง ๆ และเต็มไปด้วยบทกวี
การเปลี่ยนแปลงของ Galimberti และสิ่งที่ทำให้ประสบความสำเร็จอย่างไม่ต้องสงสัยมาจากกล้อง Polaroid นั่นเอง ซึ่งเมื่อถ่ายรูปแล้วจะได้รูปในทันที สิ่งเหล่านี้เป็นหนึ่งในงานศิลปะเช่นเดียวกับการลงสีในภาพวาด ในขณะที่หัวใจสำคัชของงานของเขาคือ การเผยแพร่งานที่เขาได้คิดสร้างสรรค์ที่เต็มไปด้วยพลังขึ้นมาและการเข้าร่วมงานต่าง ๆ เช่น Futurism และ Dadaism
ภาพเขียนของเขาคือส่วนประกอบต่าง ๆ ที่สมดุลอย่างแท้จริงด้วยพลังและตัวของมันเอง และเป็นผลที่เห็นได้อย่างชัดเจนคือความเอาใจใส่ของช่างภาพที่ให้รายละเอียดที่ไม่ได้ลอกเลียนแบบใครในแต่ละภาพ จากการเรียงพิมพ์ แบบแผน และรายละเอียดต่างๆ ของการถ่ายภาพ แนวคิดนี้มาจากภาพเขียนทั้งหมด ผมเริ่มตั้งและ แบ่ง รูปภาพสี่เหลี่ยมเหล่านี้ ทั้งตัด และประกอบหรือเรียงให้อยู่ในศูนย์กลางของจินตนาการของผม และมันให้ความรู้สึกที่ละลานตามาก แม้ว่าสิ่งที่เห็นมันจะปรากฏอยู่ตรงหน้าแล้วก็ตาม และก็ได้ทำซ้ำ ๆ อยู่หลายรอบ บางครั้งก็ย้ายหรือเปลี่ยนตำแหน่งให้เปลี่ยนไปจากรูปแบบชีวิตเดิม ๆ ของคนในสังคม รูปสัตว์ การดำรงชีวิต และภาพพระรูปหมู่บูชา นี่เป็นสิ่งที่ผมได้ถ่ายรูปมาทั้งสิ้น ส่วนประกอบของสีและแสงมักมีอำนาจเหนือกฎใด ๆ ทั้งหมด
Paolo Porcu Rodriguez

นิทรรศการ

งานนี้ประกอบด้วย 2 ส่วนคือ
1. สิ่งแรกคือทำมาจาก ภาพที่ไม่ปะติดปะต่อกัน รายละเอียดหรือส่วนต่าง ๆ ของเวสป้าที่ไม่เคยแสดงมาก่อน ส่วนต่าง ๆ นี้ไม่ใช่แค่รถที่ถูกเก็บรักษาได้อย่างดีเท่านั้น แต่มันรวมถึงเวสป้าที่ใช้สำหรับใช้งานด้วย ดังนั้นบางคันจึงชำรุดและเสียหายบ้าง ซึ่งนั่นก็เป็นมนต์เสน่ห์และทำให้ดูเพลินตาด้วย
2. ในส่วนที่สอง ใช้เทคนิคการตัดและตกแต่งใหม่ในรูปแบบดิจิตัล ศิลปินได้บรรจุไปด้วยพลังงานและความละลานตาใน “ทัศนะ” ของเวสป้าในการกำหนดรูปแบบ การกำหนดสีและได้ทดลองแล้วว่าเป็นเรื่องที่ดี แต่ละส่วน ประกอบไปด้วยภาพขนาด 3.5 นิ้ว หลาย ๆ รูป

สถานที่

ที่ทำให้ต้องหาสถานที่ที่เป็นศูนย์รวมของผู้ที่หลงใหลในโลกของสองล้อ และโดยเฉพาะเวสป้า ที่ที่จะอนุชาตให้จัดนิทรรศการได้ และต้องมีบรรยากาศที่น่าพึงพอใจด้วย อย่างไรก็ตามเราจะไม่จัดที่ห้องแสดงภาพ งานเทศกาลภาพถ่าย หรือเทศกาลอื่น ๆ ที่มีเวสป้าเป็นจุดสนใจ

โครงการ

คำอธิบายเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของโปรเจคที่เริ่มต้นในนครศรีธรรมราช ไม่ได้เกี่ยวกับผู้ที่หลงใหลในเวสป้าเท่านั้น แต่หวังจะสร้างสรรค์สิ่งดึงดูดให้กับพื้นที่ที่มีเทศกาลหรืองานต่าง ๆ ค่อนข้างน้อย หลังจากนั้นก็จะย้ายไปจัดที่กรุงเทพมหานครและไปที่เชียงใหม่กับงานแบบใหม่ ๆ หลังจากนี้ก็จะสะสมผลงานให้มากขึ้นและจะโชว์ในปี 2549 ที่ประเทศอิตาลี ในงานเทศกาลภาพถ่ายระดับนานาชาติ FoianoFotografia ซึ่งจะจัดทุก ๆ ปีใน Faiano della Chiana (Arezzo) ในประเทศ อิตาลี ระหว่างเดือนมิถุนายน และเดือนกรกฏาคมของทุกปี แผนและโปรแกรมต่าง ๆนี้เรามั่นใจว่าจะสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี แต่ก็ยังไม่รวมสถานที่อื่น ๆ ที่น่าจะจัดอีกในช่วงก่อนหรือหลังเดือนมิถุนายนปี 2549 เจ้าของผลงานจะรู้สึกยินดีมากที่ได้คิดและนำเสนอเรื่องต่าง ๆ ไม่ว่าจะจัดที่ไหนก็ตาม ที่ที่มีผู้ที่รักและชื่นชอบเวสป้าอยู่